در دل پهناورترین استان ایران، سیستان و بلوچستان، زیباییهای بکر و فرهنگی غنی نهفته است. این سرزمین، که با طبیعتی چشمنواز و مناظری خیرهکننده همراه است، خانهی اقوامی است که سالیان دراز است به داستانها، موسیقی، رقصها و هنرهای دستی خود میبالند. تپههای مرمرین، دریاچههای آرام و کویرهای بیپایان، همگی قسمتی از جلوههای این سرزمین افسونگر هستند. استانی که تا سواحل دریای عمان کشیده شده و دروازه ای است به آبهای آزاد. همچنین موقعیت جغرافیایی این استان پهناور و داشتن مرز مشترک با دو کشور همسایه موقعیت استراتژیکی دارد.
اما، در زیر این زیباییهای بیانتها و موقعیت های اقتصادی، فرهنگی عمیق و ریشهدار در حال مبارزه است. مبارزهای با فقر و خشکسالیهایی که چون سایهای تیره بر زندگی و سنتهای این مردم سنگینی میکند. این شرایط سخت، میراث فرهنگی را تحت فشار قرار داده و رویای گذشتهای روشن را به چالش میکشد. با گذشت زمان، این فرهنگ باستانی و زیبا، گویی در مه فراموشی میغلتد. جوانان، که زیر بار مشکلات روزافزون و جریانهای فرهنگی مدرن قرار دارند، به ندرت با این گنجینههای فرهنگی آشنا هستند. این دور شدن، نه تنها برای این خطه که برای کل جهان، یعنی از دست دادن بخشی از یادگار فرهنگ بشریت.
شرایطی که مردم را وادار به ترک وطن و مهاجرت می کند. مردمی با فرهنگ غنی، به ناچار باید احساس تعلق خود به خانه را رها کنند و به دل ناشناخته ها سفر کنند. مهاجرت، نقشی عمیق و بیبدیل در بافتهی زندگی انسان میبافد. مردمان سیستان و بلوچستان، که روزی از خاک خود به جاهای دیگر کوچ کردهاند، همواره در زمره شهروندانی قرار گرفتهاند که گویی مدال درجه دومی بر سینه دارند. این حکایت تلخ، نه تنها زخم نامرئی مهاجرت را ژرفتر میکند، بلکه بذر ناامیدی و گسست از حس تعلق را در دلها میکارد. این گسستنها و دورافتادگیها، چون زنجیری سنگین، نه فقط بر روح و روان مهاجران، که بر کل کشور و منطقه سایه افکنده و به آنها آسیب میرساند.
در میان این همهمه، هنرهای بلوچی، چونان ستارهای در شب تار، درخشانند و می توانند راهنما باشند. این هنرها، که با دستان مهربان زنان و مردان بلوچ به وجود آمده اند، نه تنها ارمغان آور زیبایی هستند بلکه حامل داستانها و خاطراتی هستند که در گذر زمان، لایهلایه در آنها تنیده شدهاند. هر دوخت و هر نقش در آن، یک قصهی عشق و زندگی، یک روایت از گذشته و آرزوهایی است که در قلب پارچهها جاودانه شدهاند. این هنرهای ناب و دلانگیز، همراه با جاذبههای خیرهکنندهی طبیعی سیستان و بلوچستان، میتوانند چون فانوسی در شب تاریک، راهنما و نجاتبخش این قوم بزرگوار باشد. این ترکیب زیبا نه تنها میتواند به حفظ و ارتقای هویت فرهنگی این منطقه کمک کند، بلکه به عنوان سپری محکم در برابر آسیبهای اجتماعی عمل نموده و از ترکترک شدن پیکرهی جامعهی ایران پیشگیری میکند. با این کار نه تنها میتوان فرهنگ و هنر منطقه را احیا کرد، بلکه میتوان پاسدار و حافظ ساختار وحدتبخش جامعهی ایرانی بود.
فروشگاه "بریس"، با ارائه محصولاتی که در آنها هنر بلوچی دوزی با مد روز در هم آمیخته، چون پلی میان گذشته و اکنون عمل میکند. ما در این مجموعه، با هدف توانمند کردن جامعه بلوچ، سوزن دوزان خود را از میان آسیب پذیرترین قشر جامعه انتخاب کرده ایم. زنان بلوچی که به جبر زمانه مجبورند تامین کننده خانواده های خود باشند. اکثر این هنرمندان، فاقد شناسنامه هستند که زندگی را برای آنها سخت تر میکند. ما در بریس سعی داریم حمایتگر این بانوان هنرمند باشیم و هم زمان در جهت حفظ هنر بلوچی تلاش کنیم. زیرا باور داریم این هنر قادر به نجات این سرزمین است. هر اثر هنری که به دست هنرمندان زن بلوچ آفریده شده، نه تنها یادآور این میراث باشکوه است، بلکه نویدبخش زندگی نوینی برای این فرهنگ در عصر حاضر است.
حمایت از این فروشگاهها و هنرمندان، بیش از یک اقدام اقتصادی، یک گام در مسیر حفظ و تجلیل از فرهنگ بلوچ است. خرید از این فروشگاهها، نه تنها به قدردانی از داستانهایی که در هر دوخت نهفته است، بلکه به حفظ یک فرهنگ غنی و ریشهدار کمک میکند. این تلاشها، نه تنها برای سیستان و بلوچستان، بلکه برای کل دنیا، میراثی ارزشمند به جای میگذارند
آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد!
دیدگاه ها
30 فروردین 1401
امین احمدی
"لورم ایپسوم متن ساختگی با تولید سادگی نامفهوم از صنعت چاپ و با استفاده از طراحان گرافیک است. چاپگرها و متون بلکه روزنامه و مجله در ستون و سطرآنچنان که لازم است."
30 فروردین 1401
امین احمدی
"لورم ایپسوم متن ساختگی با تولید سادگی نامفهوم از صنعت چاپ و با استفاده از طراحان گرافیک است. چاپگرها و متون بلکه روزنامه و مجله در ستون و سطرآنچنان که لازم است"
30 فروردین 1401
امین احمدی
"لورم ایپسوم متن ساختگی با تولید سادگی نامفهوم از صنعت چاپ و با استفاده از طراحان گرافیک است."